Η 25η Μαρτίου είναι μέρα διπλής γιορτής, καθώς εκτός από την επανάσταση του 1821 γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Στον Πόντο η ημέρα αυτή εορτάζονταν λαμπρά, φανερά ως προς την θρησκευτική της υπόσταση και στα κρυφά ως προς την εθνική. Συγκεκριμένα στην Ροδόπολη, σύμφωνα με πληροφορίες του Αντώνη Παπαδόπουλου, οι κάτοικοι γιόρταζαν με μεγαλοπρέπεια τη θρησκευτική γιορτή στους ναούς τους και στα κρυφά γιόρταζαν και την εθνική επέτειο, καθώς υπήρχε ο φόβος των Τούρκων.
Στο χωριό Σταυρίν, σύμφωνα με πληροφορίες του Δημητρίου Παπαδόπουλου (Σταυριώτη), τελούνταν πρώτα θεία λειτουργία στην εκκλησία που γιόρταζε και μετέπειτα στις άλλες ενορίες και έδιναν στους πιστούς, μετά τον εκκλησιασμό, μανουσάκια, δηλαδή άγριες βιολέτες.
Με τη σειρά του, ο Φίλων Κτενίδης, αναφέρει σχετικά με τη συγκεκραμένη μέρα, «Στον Πόντο η εορτή του Ευαγγελισμού εορτάζετο μ’ εξαιρετική μεγαλοπρέπεια σε πόλεις και χωριά, εκ του εμφανούς με θρησκευτική ευλάβεια, συγκεκαλυμμένα δε με εθνικόν φανατισμόν. Εις τους μητροπολιτικούς ναούς και τα άλλας μεγάλας εκκλησίας το θείον κήρυγμα, με θαυμασίας αλληγορίας, μετεβάλλετο σε πύρινον εθνικόν λόγον και συνεκλόνιζε και ενεθουσίαζε το εκκλησίασμα. Ύστερα από τη λειτουργία, πηγαίνοντας στα σπίτια μας, μαζί με το «Σήμερον της Σωτηρίας ημών τό κεφάλαιον…», τραγουδούσαμε και το «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη…» με φωνή που έτρεμε».
