Με αφορμή την παράσταση «Τα Τετράδια της Ανζέλ Κουρτιάν», που παρουσιάστηκε την Δευτέρα 25 Αυγούστου 2025, στην Αυλή του Μύλου στη Λάρισα, η Χριστίνα Αλεξανιάν μιλά για το έργο-σταθμό της καριέρας της, για την αρμενική της καταγωγή και για το πώς ένα βιβλίο έγινε η αφορμή να ξυπνήσουν μνήμες ενός ολόκληρου λαού.
Η παράσταση Τα τετράδια της Ανζέλ Κουρτιάν, με την καθηλωτική ερμηνεία της Χριστίνας Αλεξανιάν, επιχειρεί εδώ και οκτώ χρόνια να μεταφέρει στο κοινό ένα συγκλονιστικό κομμάτι ιστορίας —την Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915— μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.
Το CNN Greece μίλησε με την ηθοποιό Χριστίνα Αλεξανιάν και η ίδια μας έλυσε πολλές από τις απορίες που είχαμε για την παράσταση.
Το έργο, βασισμένο στα χειρόγραφα τετράδια της Ανζέλ, παρουσιάζει την οδύσσεια μιας μητέρας-μοδίστρας με τις δυο της κόρες από την Προύσα έως την Καππαδοκία, τη Σμύρνη, την Κρήτη και την Κοκκινιά, όπου καταγράφονται ο πόνος, ο φόβος, αλλά και οι μικρές στιγμές ζεστασιάς —τα τραγούδια, τα γέλια, οι μνήμες,— που κράτησαν ζωντανό τον ανθρώπινο ψυχισμό μέσα στην καταστροφή.
Από την πρώτη της παρουσία το 2017 στο Άλσος Νέας Σμύρνης μέχρι την Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ελευσίνα 2023, η παράσταση έχει συγκινήσει πάνω από 60.000 θεατές σε περισσότερες από 150 πόλεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό —στο Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, τη Βοστώνη αλλά και αλλού.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη με την Χριστίνα Αλεξανιάν:
Χριστίνα, πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου με τα «Τετράδια της Ανζέλ Κουρτιάν»;
Χριστίνα Αλεξανιάν: Η αφορμή ήταν το ομότιτλο βιβλίο που μου χάρισε η κόρη της Ανζέλ, η Έλλη Χανικιάν. Στην πρώτη σελίδα υπήρχε μια αφιέρωση σε μένα, και αυτό μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μου, γιατί απευθυνόταν και στη δική μου αρμενική καταγωγή. Όταν το διάβασα, συγκλονίστηκα· ήταν καταγεγραμμένη η ίδια η ζωή της Ανζέλ, έτσι όπως εκείνη την είχε αποτυπώσει στα τετράδια των εγγονιών της όταν πια βρέθηκε στην Ελλάδα. Την πήρα τηλέφωνο και της είπα πως θέλω να κάνω κάτι. Έτσι γεννήθηκε η θεατρική μεταφορά.
Δεν είχες ξαναγράψει ή σκηνοθετήσει μέχρι τότε. Πώς πήρες την απόφαση;
Χριστίνα Αλεξανιάν: Το συναίσθημα οδήγησε το χέρι μου. Μέσα σε έξι μήνες κατάφερα να διασκευάσω το βιβλίο σε θεατρικό μονόλογο. Το γεγονός ότι είμαι Αρμένισσα – από την πλευρά του πατέρα μου από τη Σινασό της Καππαδοκίας και από τη μητέρα μου επίσης από την Καππαδοκία – έκανε όλο αυτό το έργο να μοιάζει σαν να ξύπνησε μέσα μου το ίδιο μου το DNA.
Πώς αντέδρασε η οικογένεια της Ανζέλ στην πρεμιέρα;
Χριστίνα Αλεξανιάν: Ήταν συγκλονιστική στιγμή. Όταν ήρθε η οικογένεια, μου είπαν πως “η ιστορία βρήκε τη φωνή της”. Από τότε και μετά, η αγάπη και η συγκίνηση του κοινού ήταν τέτοια που δεν μου επέτρεψαν ποτέ να σταματήσω.
Το έργο έχει διανύσει ήδη οκτώ χρόνια πορείας. Τι σημαίνει για σένα αυτή η συνέχεια;
Χριστίνα Αλεξανιάν: Είναι απίστευτες συγκινήσεις. Κάθε παράσταση είναι ένα μνημόσυνο για τους προγόνους μου, αλλά και ένα κατηγορώ σε κάθε πόλεμο. Η γενοκτονία των Αρμενίων ήταν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του 20ού αιώνα. Στην παράσταση, όμως, ζωντανεύουν και οι χαρές, τα τραγούδια, οι στιγμές που κράτησαν ζωντανό έναν ολόκληρο λαό.
Το έργο έχει ταξιδέψει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας αλλά και στο εξωτερικό. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Χριστίνα Αλεξανιάν: Από τη Νέα Σμύρνη μέχρι τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, τη Βοστώνη… παντού το κοινό το αγκάλιασε με συγκίνηση. Μέχρι σήμερα έχουν παρακολουθήσει πάνω από 60.000 θεατές σε περισσότερες από 150 παραστάσεις. Κάθε φορά νιώθω πως οι μνήμες της Ανζέλ βρίσκουν ξανά τη φωνή τους, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που έζησε τον διωγμό.
Πιστεύεις πως το έργο είναι επίκαιρο;
Χριστίνα Αλεξανιάν: Δυστυχώς, ναι. Ο πόλεμος αγγίζει όλους τους ανθρώπους. Όταν βλέπεις μια γυναίκα να προσπαθεί να σώσει τα παιδιά της σε ένα οδοιπορικό θανάτου, αντιλαμβάνεσαι πόσο διαχρονική είναι η φρίκη. Μακάρι οι εικόνες αυτές να έπαυαν να υπάρχουν. Οι παππούδες και οι γονείς μας έζησαν τον πόλεμο. Ας μην τον ζήσουν τα παιδιά μας.
Πώς νιώθεις όταν ανεβαίνεις κάθε φορά στη σκηνή ως Ανζέλ;
Χριστίνα Αλεξανιάν: Νιώθω λύτρωση. Στην ουσία, η παράσταση αυτή δεν είναι μόνο θέατρο· είναι μια ζωντανή μνήμη που κουβαλώ και μοιράζομαι με τον κόσμο. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο.
Πηγή: cnn.gr
