Για τους Ιάπωνες ένα πετυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να παρέχει Παιδεία και όχι αποκλειστικά ακαδημαϊκή επιτυχία, σύμφωνα με τον Στέλιο Πρεζεράκο, έναν Έλληνα καθηγητή που διδάσκει στην Ιαπωνία.
Σε αποκλειστική συνέντευξή του στο iefimerida.gr, ο Έλληνας εκπαιδευτικός στο Musashi International School στο Τόκυο περιγράφει μια τυπική μέρα σε ένα Ιαπωνικό σχολείο: «Οι μαθητές αρχίζουν να μαζεύονται κατά τις 8 το πρωί. Ο διευθυντής τους περιμένει στην πόρτα για να τους καλωσορίσει. Αφού βγάλουν τα παπούτσια τους και φορέσουν παντόφλες (στην Ιαπωνία δεν επιτρέπονται τα παπούτσια σε εσωτερικούς χώρους, είτε αυτοί είναι σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία ή ταβέρνες) μπαίνουν στην τάξη. Από τις 8:30 μέχρι και τις 8.45 ο υπεύθυνος καθηγητής κουβεντιάζει μαζί τους πώς πέρασαν την προηγούμενη ημέρα και το τι θα μάθουν τη σημερινή. Και κάπως έτσι ξεκινά η πρώτη ώρα.»
Στη συνέχεια, μας αποκαλύπτει μερικά σημαντικά στοιχεία της ντόπιας φιλοσοφίας για την παιδεία: «Στην Ιαπωνία, οι μαθητές δεν εξετάζονται σε κανένα μάθημα μέχρι τα 10 τους χρόνια διότι πιστεύουν ότι τα πρώτα χρόνια του σχολείου δεν πρέπει να ξοδεύονται σε γνώσεις αλλά για να πλάσουν τον χαρακτήρα των παιδιών. Διδάσκονται το πως να είναι ευγενικοί στους άλλους και στα ζώα, το να μοιράζονται, και το πως να είναι δίκαιοι και συμπονετικοί. Όταν τελειώσει η τελευταία ώρα, οι μαθητές θα χωριστούν σε ομάδες και θα αρχίσουν το καθάρισμα του σχολείου: τάξεις, κυλικείο, εστιατόριο, μέχρι και τουαλέτες. Όταν τελειώσουν οι καθαριότητες, αρχίζουν οι συλλογικές δραστηριότητες (κλαμπ). Υπάρχουν κλαμπ μουσικής, χορού, ηλεκτρονικών, μαγειρικής, κολύμβησης και ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί.»
Όσο για το τι σημαίνει εκπαιδευτικός στην Ιαπωνία, ο κ. Πρεζεράκος τονίζει ότι «οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στην ίδια θέση στην κοινωνική ιεραρχία με τους γιατρούς, αν όχι υψηλότερα. Αυτό βέβαια οφείλεται στην απίστευτα σκληρή εκπαίδευση που πρέπει να έχει κάποιος πριν μπει στην τάξη – μια εκπαίδευση που δε σταματά ποτέ. Όταν ένας μαθητής κάνει μια αταξία εκτός σχολείου, η κοινωνία στρέφεται στους δασκάλους του οι οποίοι αναλαμβάνουν το 100% της ευθύνης. Είσαι ο καθρέφτης του σχολείου και όχι του σπιτιού σου.»
Πηγή : diaforetiko.gr
